تارنوش یک گروه موسیقی تلفیقی ایرانی ست، که تلفیق نه در چیدمان سازها کنار هم، بلکه در حرکت ملودیها و هارمونیها  و استفاده های خلاقانه و تازه ای از سازهای سنتی و ملی ایران در موسیقی آن شکل میگیرد. گاها، یک گیتار بِیس و درامز در کنار آنسامبل ایرانی،  انرژی و پویایی بیشتری به موسیقی تارنوش میبخشند.
موسیقی تارنوش، بدون کلام (سازی) است و اساسا شبیه به موسیقی فیلم (اما ریتمیک تر) و بسیار مساعد برای تصویر. آهنگها طوری تنظیم شدن که بسیار فضای متنوع و پر هیجانی رو در  اجرای زنده و کنسرتهای بزرگ ایجاد میکنند. همچنین آهنگهای تارنوش این پتانسیل رو دارند که در اجراهای زنده، با سازهای ملی کشورها و فرهنگهای دیگر جهان تلفیق شوند. به عنوان مثال در یکی از آهنگهای گروه به اسم “رزم”، این تلفیق میان دو ساز اِرهو چینی و نِی ایرانی صورت پذیرفته است.
تارنوش تا کنون ۱ آلبوم به اسم “تارنوش” منتشر کرده و تولید یک آلبوم جدید به اسم “انسان” رو به پایان رسونده.

در این آلبوم تلاش بر این هست که از ارکستر ایرانی یعنی: تار، سنتور، عود، کمانچه، قانون، نِی و دف و تمبک و دُهُل و…(بدون حضور سازهای غیر ایرانی)، یک صدای متفاوت، حس و حال و هوای تازه ای خلق کنیم. حس و حالی که از یک ارکستر همیشگی سنتی ایرانی انتظار نمیره.
در این اثر، عود نقش گیتار بِیس ، سنتور نقش گیتار آکورد و آرپژ و سازهای کوبه ای ایرانی مانند؛ دُم دُم، دُهًل، دایره و دف ، نقش درامز رو ایفا میکنند، و بقیه سازها از جمله سازهای زِهی مانند تار، کمانچه و قانون به اضافه سازهای بادی مثل دودوک و نِی نقش ملودیک و کونترپوانتیک دارن.
آلبوم انسان ۷ تِرَک دارد که بر اساس عواطف و ویژگی های انسانی مثل: دَرک، شوق، عشق، ایل و… ساخته شده اند.
آلبوم انسان در واقع تقابلی ست که بر علیه حضور و فعالیت هوش مصنوعی در حیطه های کاملا انسانی مثل هُنَر، ساخته شده است.

در اینجا به جای هوش مصنوعی، انسان به رُخ کشیده میشود. انسان به عنوان کامل ترین و پیچیده ترین موجودی که تا به امروز میشناسیم.